Zespół zaburzeń nerwicowych może spotkać wielu z nas. Mamy dziwne, niełatwe czasy dla ludzi wrażliwych i nie nadążających za innymi w tym bezustannym wyścigu szczurów. Nic dziwnego, że dopada ich w najgorszym wypadku depresja, a w „najlepszym” nerwica, która także może znacznie utrudnić wszelkie sfery życie.
Dlaczego? Jakie są objawy nerwicy? Mogą wystąpić przeróżne symptomy. Od somatycznych, po zaburzenia emocjonalne i poznawcze. Bardzo często więc ta choroba daje o sobie znać poprzez dziwnie zachowujące się ciało. Jeśli już nas dopadnie, to nie wolno nam jej bagatelizować. Trzeba z nią walczyć i ją leczyć! Pamiętajmy!
Liczne fobie, odczuwanie lęku, także problemy w relacjach i różnych sytuacjach, czy to w pracy, czy w życiu czysto towarzyskim – te objawy są trudne. Nawet zwykły występ w miejscu publicznym, kiedy obserwuje nas niezbyt liczna grupa ludzi, może okazać się czymś nie do przejścia, jeżeli w głowie siedzi nerwica. Nasz pamięć zaczyna szwankować, koncentracja jeszcze bardziej, a zdolność do uczenia się zostaje zachwiana. Pp prostu już nic nie jest takie, jak było. W symptomach somatycznych pojawiają się np. przeróżne dysfunkcje narządów czy typy bólu, jakie nie da rady leczyć.
Dlatego nerwicę często można połączyć z bólami żołądka, głowy (też zawroty) oraz kręgosłupa. Nie bez przyczyny pojawia się również uczucie kłucia i kołatania w sercu, kiedy znajdujemy się w sytuacjach pełnych napięć i stresu. Przechodzą przez nas fale gorąca. Czerwienimy się. Ciężko się nam oddycha. Jest nam duszno, ciężko. Mięśnie są bardzo sztywne, ciało obolałe. To jeszcze nie wszystko. Zmysły są zaburzone. Narządy wzroku i słuchu nie funkcjonują najlepiej. Także praca niektórych narządów wewnętrznych – głównie układu pokarmowego ulega pogorszeniu. Uwaga! Pojawić się też mogą dodatkowo alergie czy atopowe zapalenie skóry. Jeszcze trudniej, gdy zostaną zaburzone nasze emocje.
Jakie są objawy nerwicy wtedy?
Przede wszystkim zmienia się to, jak zaczynamy postrzegać otaczający świat, jakie wiadomości czytamy i oglądamy. A są to najczęściej smutne reportaże i informacje, dalekie od optymistycznej treści. Nie ma inne możliwości, jak tylko odczuwanie wówczas bliżej nieokreślony niepokoju, który towarzyszy nam i tak niemal przez cały czas – każdego dnia i nocy. Jesteśmy poddenerwowani, gdzieś przeczuwamy wewnętrznie, że wisi nad nami fatum, jakieś nieokreślone, zbliżające się niebezpieczeństwa, coś najgorszego! Czarnowidztwo włącza się i nie sposób się łatwo go pozbyć.
Nie jesteśmy w stanie kontrolować lęku przed różnymi sytuacjami, a także przed obcymi osobami czy zdarzeniami. Fobie spowodują, że nie wejdziemy do ciasnego, małego pomieszczenia. Nie polecimy samolotem, nie wejdziemy w grupę ludzi, i na pewno nie wystąpimy – jak było wspomniane – publicznie. A pająki i inne podobne stworzenia staną się paskudnymi potworami, o których sama myśl doprowadzi do nieprzespanych nocy, kiedy obudzimy się z głośnym krzykiem. Nie mamy motywacji do działania. Jesteśmy apatyczni. Kompletnie nic się nam nie chce. Niecierpliwimy się, często denerwujemy z byle powodu.
Frustracja przejmuje władzę nad radością życia i odczuwaniem wielu przyjemności. Zmienność nastrojów oraz niestabilność emocjonalna nie pozwala niestety na normalne funkcjonowanie. Wśród nerwicowych zaburzeń poznawczych, które znacznie wpływają na myślenie, zdolność uczenia się, a także na pamięć i koncentrację są między innymi trudności w zapamiętywaniu albo przypominaniu sobie przeróżnych ważnych informacji, osób, wydarzeń oraz terminów.
Nie ma mowy, byśmy byli skupieni w stu procentach. Odlatujemy daleko w swój wewnętrzny, zamknięty świat. I oddalamy się od tego prawdziwego. Nieracjonalne obsesje, nad którymi nie da się zapanować, których nie można powstrzymać. Brzmi strasznie. Dodatkowo czynności dla zdrowych ludzi normalne i codzienne, traktujemy i wykonujemy w sposób jakże inny od przyjętego. Myjemy ręce i sprzątamy dużo częściej niż nasi znajomi. Poza tym dziesiątki razy musimy sprawdzić, czy aby na pewno zamknęliśmy mieszkanie i wyłączyliśmy żelazko. Niełatwe jest więc życie z nerwicą!
