Ludzki wirus upośledzenia odporności znany powszechnie jako HIV zniknął w ostatnich latach z pierwszych stron gazet, mimo tego nadal zbiera swoje śmiertelne żniwo, szczególnie w krajach trzeciego świata, gdzie dostęp do opieki medycznej i nowoczesnego leczenia jest utrudniony, głównie ze względu na brak wystarczających środków finansowych.
Wirus HIV wywołuje chorobę znaną jako AIDS, której istotą jest stopniowa utrata odporności, która prowadzi do śmierci z powodu zakażeń. Upośledzone funkcjonowanie układu odpornościowego powoduje, że człowiek jest bezbronny w walce z bakteriami, grzybami, wirusami czy niektórymi nowotworami.
Nieleczone zakażenie wirusem HIV w ciągu około 10 lat prowadzi do rozwinięcia się AIDS. Mówimy tutaj oczywiście o nieleczonym HIV. Tak, tak.! Współczesna medycyna poradziła sobie z tym wirusem po latach bezradności. Jednak, aby się leczyć, musimy wiedzieć, że jesteśmy nosicielami wirusa, co wcale nie jest takie proste.
Jakie są objawy HIV?
Zakażenie przez wiele lat, do czasu rozwinięcia AIDS może nie dawać żadnych objawów, czasami tuż po zakażeniu możemy mieć objawy typowe dla infekcji wirusowej, podobne do tych, których doświadczamy przy grypie. Są one jednak tak niecharakterystyczne, że większość osób nigdy nie skojarzy ich z możliwością zakażenia HIV. Najczęściej jest to osłabienie, infekcje górnych dróg oddechowych, bóle mięśni i stawów, stan podgorączkowy, czy owrzodzenia błon śluzowych.
Wirus HIV wnika do naszego organizmu wraz z płynami ustrojowymi, najczęściej z krwią czy spermą. Oczywiście znajduje się on również w innych płynach, np. w ślinie, ale zakażenia tą drogą jest niemal niemożliwe ze względu na niewielką ilość wirusa. Dodać tutaj należy, że znacznie łatwiej zarazić się wirusem wirusowego zapalenia wątroby niż wirusem HIV.
Podstawowe metody zarażenia wirusem HIV to: kontakty seksualne, przez krew, gdy ta zakażona dostanie się do naszego krwiobiegu, np. przez niezabezpieczone rany, błony śluzowe, czy poprzez naruszenie ciągłości skóry narzędziem, na którym znajduje się krew nosiciela wirusa HIV. Mamy tu cały wachlarz zachowań, które mogą do tego doprowadzić.
Wśród nich są zabiegi medyczne, w tym wkłucia o zastrzyki niesterylnymi narzędziami, wykonywanie tatuażu, zabiegi pielęgnacyjne w salonach kosmetycznych, a nawet strzyżenie w zakładzie fryzjerskim. Wszystkie narzędzia, które zranią nas, a wcześniej zraniły nosiciela i nie zostały właściwie wysterylizowane są źródłem zakażenia. Inną metodą zakażenia jest przeniesienie wirusa z matki na noworodka. Może do tego dojść zarówno podczas porodu, jak i karmienia piersią, dlatego obecnie zaleca się, aby wszystkie kobiety w ciąży i planujące ciążę wykonały test na obecność wirusa wraz ze swoimi partnerami.
Pamiętajmy, że najczęstszą przyczyną zakażenia HIV są kontakty seksualne z przygodnym partnerem bez stosowania środka zabezpieczającego w postaci prawidłowo używanej prezerwatywy. Prawidłowo używana prezerwatywa to da dobrej jakości, wyprodukowana przez znaną firmę, kupiona w miejscu gdzie nie była narażona na niewłaściwe przechowywanie oraz uszkodzenia. Prezerwatywa musi być odpowiednio założona, od początku do końca stosunku i oczywiście nie może pęknąć.
Sporą, choć w obecnych czasach malejącą grupę zakażonych stanowią narkomani, którzy korzystali z tych samych igieł i strzykawek podczas zażywania dożylnych środków odurzających. Pobieranie krwi czy zastrzyki w krajach zachodnich stanowią niezwykle rzadką przyczynę zakażenia. Jest to wynik stosowania jednorazowego sprzętu podczas większości zabiegów medycznych.
O wirusie HIV musimy również pamiętać podczas udzielania pierwszej pomocy ofiarom wszelkich urazów i wypadków, gdzie obecność dużej ilości nie jest rzadkością. Wystarczy wyobrazić sobie taką sytuację, kiedy podczas ewakuowania osoby poszkodowanej z rozbitego samochodu uszkodzimy sobie skórę kawałkiem metalu lub szyby i na tą ranę trafi krew osoby poszkodowanej. Oczywiście musimy pomagać, ale nikt nie wymaga od nas heroizmu, dlatego bądźmy ostrożni.
